Geen nieuws, goed nieuws. Dat is maar af te wachten. Wachten op de terugkeer uit het land met de elfstedenkoorts bij reeds 3 cm ijs. Dit nieuws is afgelopen zaterdag gemaakt in Laarne, in een grote loodsachtige hal, waar VC Kalken zijn of haar, daar wil ik af zijn, ding doet. In alle haast ook nog eens genoodzaakt tot een rondje rond de hal wegens moeilijk te vinden ingang, geraak ik bij het eerste fluitsignaal binnen. In een wolk van decibels. Al in dat rondje te verwachten wegens trillende muren.

Er rest slechts een staanplaats. Tribunes zitten overvol met leeftijden allerslag. In een mood van kinderen die na twee jaar Covid naar Plopsaland of K4 mogen.

De Felco-gezichtjes stralen. Onder de indruk van het evenement? Waarschijnlijk ook van de puike prestaties bij de reserves: die van de thuisploeg volledig weggespeeld. Naar verluidt.

VC Kalken staat aan de kop van de ranglijst en dat vindt men daar maar normaal. Er is de duidelijke wens en ongeduld om in de vaart der volleyvolken mee te gaan. De ploeg is professioneel omkaderd, en verder niets aan het toeval overgelaten. Het mag wat geld kosten. Lees: veel geld kosten. Waar is die donkergrijze ezel?

De thuismatch moet een evenement zijn voor welke bezoeker dan ook. Ook die zonder verstand van het spel moeten zich kunnen vermaken. De organisatie haalt de mosterd bij matchen van de nationale ploeg, overgewaaid uit de USA bij grote sportgebeurens. Over de hele wereld hetzelfde, tot in de kleedkamers van Frankrijk na het bereiken van de WK-finale. Harde beats voor en na de match, tijdens bij elke score van de thuisploeg: lala la laaala lala lala lala, tot het volgende fluitsignaal. In time outs het voor de lage landen specifieke: waar zijn die handjes, …. . Weinig origineel dus.

Kalken grijpt Gavere direct bij de strot. Het grote lengteverschil – Kalken gemiddeld 15 cm langer - uit zich in een moeilijk te passeren blok. Stef doet het dan maar met een dunk. Bij 3 – 8 moet Pieter zijn ploeg even zuurstof tot zich laten nemen. Gavere probeert zich in de match te vechten. Moeilijk. Kalken serveert gericht en met venijn. Risicovol ook, waardoor zo nu en dan een direct punt voor Gavere opleverend. Dat zou vrijwel de hele match zo blijven. Gavere laat zich hier ook niet onbetuigd, maar ze zijn toch een tikkeltje liever. Ook in recepties doen de Gaverenezen het ietwat minder. Maar het grote verschil zijn de recepties, de verwerking van de aanval van Gavere. Bij 6 – 12 moet Pieter alweer de match stilleggen, in de hoop op een restart. Gavere mag dan achter de feiten aanlopen, het maakt de indruk wel degelijk thuis te horen op dit volley-niveau. De passes mogen dan wel teveel verkrampt blijven, te voorspellend ook, want bijna niet door het midden, maar er zijn ook opslagaces van Tiebe, Jacob en Arthur, snoeiharde aanvallen in de straat van Jacob en Stef, heeft Arthur in de midden een paar keer attent gesprongen en geboemd, deed in de tweede helft van de set Elouan weer zijn via-blokhandjes-ding, en goed gelezen bloks door Theo; 18 – 25.

Kan Gavere wat meer lef aan de dag leggen? Meer variatie, meer alles of niets? Kan Stef meer vanachter de drie renderen? Want dat is een dingetje van hem. Maar dan moeten de passes wel ruim een meter hoger en vooral landend op twee meter achter het net. Gavere legt de schroom direct van zich af, een topploeg waardig: 4 – 3 en komt voor het eerst in de match op voorsprong. Gavere haalt alle wapens uit de kast, van opslagdruk, blok, aanval, en Theo-legs; 8 – 5, 8 – 8, 11 – 10. Dan doet Ewout wederom zijn vast opslagrepertoire van snoeihard in het net of zoals dit keer tegen de achterwand van de hal: 11 – 11. Kalken moet onder Gavere-druk zijn spelstijl aanpassen: steeds meer aanvallen van achter de drie. Dat rendeert. Langzaam maar zeker trekt Kalken, ondanks toch 5 opslagfouten, toch het laken naar zich toe: 20 – 25.

In de derde set probeert Gavere wel nog eens, maar blijft op 21 – 25 steken. Ondanks de grootst mogelijke 0 – 3 nederlaag hoeft van teleurstelling geen sprake te zijn. In de tweede helft van het seizoen volgen nog genoeg hapklare brokken.

De oplettende lezer heeft al lang gezien dat bij een uitmatch, ook nu dus, de cijferstanden vanuit het Gavereperspectief genoteerd zijn. Kan niet anders, zit in de genen.

Rest er dit kalenderjaar na de Covidonderbreking weer een hoogtepunt: een heus gala. Een gala is een hoffeest, in een kasteel. De volleybalclub Felco Gavere is hier de burcht. Genodigden zijn spelers en speelsters, van jeugd tot wat minder jeugd, en oud spelers. De mannenploeg ontvangt op de geijkte tijd tegenstanders voor de volgende bekerronde. Iedereen welkom.